Recensie Lady Linn

Hoge verwachtingen voor Lady Linns concert in de AB Flex. Het optreden was aanvankelijk gepland voor maart, maar omdat “No goodbye at all”, de opvolger van De Greefs debuutalbum wat langer op zich liet wachten, werd een nieuwe datum geprikt. Lady Linn klinkt in haar nieuw materiaal wat meer bluesy, introverter en ja toch ook wel wat vlakker. Weinig plek voor avontuur, meer pop, minder swingjazz dat het debuut nog zo tof maakte. Live staat de band garant voor straffe arrangementen, zij het dan voornamelijk in nummers uit haar eerste album. Of dat nu in een zo klein mogelijk gehouden bezetting, met piano en contrabas is, of met alle muzikanten die haar a capella in de zang mee begeleiden of met de uitgebreide versie waar de frontvrouw omringd wordt door de Magnificent Eleven, maakt niet uit. Muzikale parels brengt ze, al waanden we ons wel in een eindejaarsoptreden en dat in volle lente.

Achteraan het podium hangt een goudkleurig doek, wat het concert en exquise, wat exclusieve toets geeft.  De eerste klanken uit de trombone en de “Toedoedoe”’s van Linn werken al aanstekelijk tijdens “Anything for you” waarin de zangeres belooft dat als hij haar wil, ze alles voor hem zal doen. Sara heet het nieuwe lid van de Magnificent Seven. Zij speelt de sax. De Greef laat weten dat ze alweer zenuwachtig is. Maar dat is er niet meteen aan te merken. Ze blijft haar gewone zelf, met een zekere cool en charme achter de micro staan. Wanneer ze bij Christian Mendoza gaat zitten om met hem een quatre mains te spelen in “Here we go again” wordt het schattigheidsgehalte echt wel overtroffen. “Ik ga me wat dichter bij Christian zetten” zegt ze alsof dat “not done” zou zijn. Met twee achter eenzelfde piano, er blijft toch een zekere spanning en magie ontstaan. Ook later wanneer ze haar eerste toegift “Love song” inzet, klinkt het “Natuurlijk hebben we nog enkele bisnummers” alsof we van haar zouden vermoeden dat ze die niet zou meebrengen.

In “Over” mag De Greef wat dieper in haar stem graven. Dwarsfluit en cornet geven het nummer extra warmte en diepte. Op het einde van het nummer speelt de muzikant meermaals vibrato op zijn dwarsfluit. Maar naar het einde toe komt er nog bitter weinig toon uit, lucht daarentegen wel… De Greef weet het, en werpt de man een glimlachje toe. Bij “Little Bird” horen we de piano hier en daar voor het eerst in de melodie opduiken. Verder kan het publiek de trombonesolo wel smaken. Toegegeven, soms hebben we het gevoel naar the Magnificent Seven en Lady Linn te kijken en luisteren. Haar muzikanten mogen zeer vaak het laken naar zich toetrekken. Linn is niet echt een frontvrouw waarbij de band achter haar staat, neen ze maakt er zelf deel van uit. Een klassieke manier van denken dus, de stem als instrument onder de instrumenten.

“That’s alright” dat een trompetsolo met demper kent bij aanvang, onthaalt het publiek zeer goed. Maar het is “Always shine” dat ze voor haar grootvader opdraagt en waarbij ze enkel begeleid wordt door de piano, dat weet te ontroeren. Zeer mooi moment. “Didn’t know what to say” klinkt lieflijk met glockenspielaccenten. Later mag de pianist soleren en de contrabas eroverheen klinken. Vervolgens nemen de kopers het crescendo over.  Het arrangement van “Love Affair” getuigt van zuiver internationale klasse dat ingezet wordt door piano. Sax en de vier strijkers maken de klank zo mooi en vol. Het nummer kent een knappe opbouw, halfweg gaat de band voluit. Ijzersterk.

Wanneer Cool down begint, krijgt de contrabas opvallend mee de rol van ritmesectie. Piano, strijkers, glockenspiel en contrabas vullen het toch wel zeer rustige nummer aan. Lady Linn met een teddybeer, dat beeld roept het nummer bij ons op. We lijken De Greef zo te zien op het podium.  Vreemde eend in de bijt is “Katie on a mission”, een dubstepnummer Van Katy B. dat De Greef graag hoort vandaar dat het haar set haalde. “Ooh hoo hoo hoo hoo ” zingt het publiek zachtjes mee. Fijne sfeer. “Jullie zijn heel leuk” had De Greef al ietwat schuchter het publiek toegeworpen. “No goodbye at all” wordt enkel begeleid door gastgitarist Pablo waarna “First snow” en “Cry baby” het gedeeltelijk staand publiek voor de tribune in de AB opnieuw in beweging krijgt.

Koen mag als contrabassist “Love song” begeleiden dat ook een streep meekrijgt van een mannelijke backing. Het is een gepuzzel eer elk van de zeven muzikanten zijn microfoondraad en microfoon tot bij Lady Linn gebracht heeft. Daar stelt de zangeres vast dat het wel om heel veel draden gaan die kriskras door elkaar gaan en hier en daar wat ontward dienen te worden. Charmant geklungel dus dat er weliswaar uit moet, wil de groep eind dit jaar de internationale kaart trekken. Maar die a capella versie van “Good morning” konden we dan weer zeer goed smaken. Linns muzikanten kunnen niet alleen een stevig potje muziek maken uit hun instrumenten, ze kunnen ook zeer mooi samenzingen 

Wanneer de contrabas tenslotte de Eddy Grant-cover “I don’t wanna dance” inzet, herkent het publiek de song meteen en zingt het mee. De toeschouwers gaan al meteen in de fout door het refrein te herhalen terwijl de tweede strofe ingezet moet worden. De Greef werpt het publiek een lief lachje toe dat meteen duidelijk maakt dat ze ernaast zat. Even haalt ze er een meisje bij dat het nummer mag meezingen, maar de band geraakt daardoor de kluts kwijt en moet opnieuw het juiste ritme vinden. Met vier mannelijke backings, sax en contrabas eindigt het nummer dat daarna helemaal overgelaten wordt aan het publiek. Zij mag het a capella verder zingen terwijl de groep al op een rijtje gaat staan om te buigen. Prachtig moment van community singing. Een laatste kippenvelmoment.

Op 8 juli 2011 staat Lady Linn op het Cactusfestival in Brugge.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Anything for you
2. Good old Sunday blues
3. Over
4. Little bird
5. That’s alright
6. Always shine
7. Nina
8. Didn’t know what to say
9. Love affairs (met 3 violisten en 1 cellist extra)
10. Here we go again (met 3 violisten en 1 cellist extra)
11. Cool down (met 3 violisten en 1 cellist extra)
12. Katie on a mission
13. No goodbye at all (met Pablo op gitaar)
14. First snow
15. Cry baby

Bis:

1. Love song
2. Good morning
3. I don’t wanna dance